رقص الهی چرخشی: گردش سرگردانی یا مستی زمین

رونمایی از دقت و نظم در رقص آسمانی زمین در کتاب دانش دلو
در اینجا، هدف من توضیح چرخش سرگردان زمین، و مقایسه آن با یافته های علمی معاصر و نتیجه گیری آن است. می دانیم که زمین در محور چرخشی خود شیب دارد و با زاویه ۲۳/۵ درجه به دور خود می چرخد. این انحراف، که من دقیقاً ۲۲۰۳۲ سال تخمین زده‌ام، باعث می‌شود زمین در طول زمان, مانند ژیروسکوپ در این زاویه ۲۳/۵ درجه بچرخد. با این حال، دانشمندان آن را در یک چرخه طولانی تر محاسبه کرده اند.
با این وجود، وقتی در طول بهار به موقعیت خورشید در نیمکره شمالی نگاه می کنیم، مشاهده می کنیم که خورشید در هر دوره در یکی از اشکال مختلف نجومی ایستاده است. این باعث شده تا محققان، تا حدودی به اشتباه، دنیایی را تصور کنند که مانند یک فرد مست ساخته شده است. با این حال، این مورد نیست. و ما میتوانیم با فرض یک مدار فرضی که خورشید در یک دوره خاص طی می کند، قطب شمال زمین را با این دایره مرکزی که مانند یک شاقول به سمت پایین کشیده شده است، تراز می کند. این سادگی واقعیت خودش را نشان می دهد.
جالب اینجاست که دانشمندان کشف کرده اند که خورشید ما در مقایسه با خط وسط کهکشان راه شیری به سمت بالا و پایین حرکت می کند. بنابراین، اگر این مدار فرضی را با دایره کیهانی در یک زاویه خاص تراز کنیم، متوجه می شویم که این حرکت به درستی آن را توصیف می کند. دنیای ما گیج کننده نیست. خورشید می تواند مداری منظم و مشخص داشته باشد، نه مانند یک فرد مستی که جهان را در مه می بیند. حرکات از نظم و سازماندهی پیروی می کنند و نمی توانند با چنین دقتی رخ دهند مگر اینکه نظمی مانند مدار زمین به دور خورشید داشته باشند. منظومه شمسی ما نیز باید به طور منظم حول این جسم مرکزی قدرتمند بچرخد. بدان که خداوند مست نیست; مستی در مستی دیدن جهان است.