رونمایی از سمفونی کیهانی: موقعیت زمین در رقص زودیاکال
موضوع: رونمایی از سمفونی کیهانی: موقعیت زمین در رقص زودیاکال
در پی کشف پیچیدگی‌های آسمانی، یک مکاشفه جذاب آشکار می‌شود: برای مشخص کردن مکان دقیق زمین در گستره وسیع منظومه زودیاک، باید آن را با هرم نمادین گیزه هماهنگ کنیم. هر اعتدال بهاری شاهد یک هم ترازی شگفت انگیز است که در آن اهرام سه گانه به طور کامل آینه سه گانه آسمانی در کمربند جبار در عرض های جغرافیایی مختلف است (شکل ۳۶ را ببینید).
با شروع یک سفر کیهانی، منظومه شمسی ما به زیبایی به دور یک جرم کیهانی به نام ا-هول می چرخد و یک مسیر بیضی شکل را در فضا با شیب ردیابی می کند که یک چرخه ۲۲۰۳۲ ساله را کامل می کند. در این باله آسمانی، به نظر می رسد که سه ستاره بالای اهرام گیزه بالا و پایین می روند که توسط رقص کیهانی در هر اعتدال بهاری در هر عصر طراحی شده است.
شکل ۳۷ هم افزایی بین کمربند شکارچی و هرم گیزه را در عصر کنونی ما - بسته شدن عصر حوت و طلوع عصر دلو - در بر می گیرد. این تصویر نمادی از هم ترازی سه ستاره در بالای اهرام گیزه است که یک بوم آسمانی را برای درک موقعیت ما در فضا ارائه می دهد. با کاوش در ارتفاع این اهرام ارجمند و در نظر گرفتن شیب مدار حول مرکز ا-هول، می‌توانیم مختصات آسمانی خود را به طرز پیچیده‌ای بر روی منظومه زودیاک ترسیم کنیم - یک ساعت کیهانی که ما را از پیچیدگی‌های مدار ما راهنمایی می‌کند.
قابل توجه است که هم ترازی مرموز اهرام گیزه با شمال، جنوب، شرق و غرب واقعی، به عنوان آخرین بقایای عجایب هفتگانه جهان باقی می ماند. برای درک این پدیده کیهانی، سفر به نجوم ضروری است، که درک ما را با مدلی هماهنگ می کند که مکان دقیق صورت های فلکی را در افق از طریق علامت زودیاک تشخیص می دهد. شکل ۳۸ کمربند جبار را به‌عنوان تکیه‌گاه نشان می‌دهد – یک ساعت آسمانی که گذر زمان‌ها را در هنگام صعود و نزول در امتداد شیب مداری مشخص می‌کند.
همانطور که از چرخ فلک کیهانی عبور می کنیم، زمین از قلمروهای مختلف هر علامت زودیاک بالا و پایین می رود، با فرض ارتفاعات متفاوت در سنین مشخص از چرخه زودیاک. هم ترازی کیهانی زمانی به اوج خود می رسد که زمین با سه ستاره کمربند شکارچی کاملاً هماهنگ شود. این هم ترازی در دو مقطع خاص اتفاق می افتد: یکی در عصر برج ثور، با خورشید ما در خانه قوس، و دیگری در عصر قوس، با ساکن شدن خورشید در برج ثور - دو دوره کاملاً مخالف از ساعت زودیاک و به سمت قلب آسمانی قرار گرفته اند.
در منظره کیهانی، وقتی سه ستاره در کمربند شکارچی از منظر زمین به اهرام کوچکتر نگاه می کنند، آرایش وارونه به نظر می رسد - به ویژه هنگامی که در انتهای عصر حوت در اوج عصر دلو ایستاده ایم، قابل توجه است. علاوه بر این، در طول عصر لئو، هنگامی که از جلوی ابوالهول مشاهده می شود، ابوالهول به طور یکپارچه با صورت فلکی لئو همسو می شود و چهره باشکوه ابوالهول را نشان می دهد که به همتای آسمانی خود خیره شده است.
شکل ۳۹ به طور پیچیده سفر زمین را از موقعیت دی تا سی نشان می دهد، جایی که سه ستاره اهرام گیزه را در دوران برج ثور و قوس بر سر می گذارند. زمین که در میانه راه ساعت زودیاکال قرار دارد، به دور مرکز کیهانی معروف به ا-هول می چرخد و جوهر کیهانی این رقص پیچیده اجرام آسمانی را به تصویر می کشد.
در اصل، هم ترازی زمین، کمربند جبار و هرم گیزه، سمفونی کیهانی را آشکار می کند، که ریتم اعصار را بازتاب می دهد و تفکر را به ارتباط عمیق بین زمین و آسمان دعوت می کند.
در پی کشف پیچیدگی‌های آسمانی، یک مکاشفه جذاب آشکار می‌شود: برای مشخص کردن مکان دقیق زمین در گستره وسیع منظومه زودیاک، باید آن را با هرم نمادین گیزه هماهنگ کنیم. هر اعتدال بهاری شاهد یک هم ترازی شگفت انگیز است که در آن اهرام سه گانه به طور کامل آینه سه گانه آسمانی در کمربند جبار در عرض های جغرافیایی مختلف است (شکل ۳۶ را ببینید).
با شروع یک سفر کیهانی، منظومه شمسی ما به زیبایی به دور یک جرم کیهانی به نام ا-هول می چرخد و یک مسیر بیضی شکل را در فضا با شیب ردیابی می کند که یک چرخه ۲۲۰۳۲ ساله را کامل می کند. در این باله آسمانی، به نظر می رسد که سه ستاره بالای اهرام گیزه بالا و پایین می روند که توسط رقص کیهانی در هر اعتدال بهاری در هر عصر طراحی شده است.
شکل ۳۷ هم افزایی بین کمربند شکارچی و هرم گیزه را در عصر کنونی ما - بسته شدن عصر حوت و طلوع عصر دلو - در بر می گیرد. این تصویر نمادی از هم ترازی سه ستاره در بالای اهرام گیزه است که یک بوم آسمانی را برای درک موقعیت ما در فضا ارائه می دهد. با کاوش در ارتفاع این اهرام ارجمند و در نظر گرفتن شیب مدار حول مرکز ا-هول، می‌توانیم مختصات آسمانی خود را به طرز پیچیده‌ای بر روی منظومه زودیاک ترسیم کنیم - یک ساعت کیهانی که ما را از پیچیدگی‌های مدار ما راهنمایی می‌کند.
قابل توجه است که هم ترازی مرموز اهرام گیزه با شمال، جنوب، شرق و غرب واقعی، به عنوان آخرین بقایای عجایب هفتگانه جهان باقی می ماند. برای درک این پدیده کیهانی، سفر به نجوم ضروری است، که درک ما را با مدلی هماهنگ می کند که مکان دقیق صورت های فلکی را در افق از طریق علامت زودیاک تشخیص می دهد. شکل ۳۸ کمربند جبار را به‌عنوان تکیه‌گاه نشان می‌دهد – یک ساعت آسمانی که گذر زمان‌ها را در هنگام صعود و نزول در امتداد شیب مداری مشخص می‌کند.
همانطور که از چرخ فلک کیهانی عبور می کنیم، زمین از قلمروهای مختلف هر علامت زودیاک بالا و پایین می رود، با فرض ارتفاعات متفاوت در سنین مشخص از چرخه زودیاک. هم ترازی کیهانی زمانی به اوج خود می رسد که زمین با سه ستاره کمربند شکارچی کاملاً هماهنگ شود. این هم ترازی در دو مقطع خاص اتفاق می افتد: یکی در عصر برج ثور، با خورشید ما در خانه قوس، و دیگری در عصر قوس، با ساکن شدن خورشید در برج ثور - دو دوره کاملاً مخالف از ساعت زودیاک و به سمت قلب آسمانی قرار گرفته اند.
در منظره کیهانی، وقتی سه ستاره در کمربند شکارچی از منظر زمین به اهرام کوچکتر نگاه می کنند، آرایش وارونه به نظر می رسد - به ویژه هنگامی که در انتهای عصر حوت در اوج عصر دلو ایستاده ایم، قابل توجه است. علاوه بر این، در طول عصر لئو، هنگامی که از جلوی ابوالهول مشاهده می شود، ابوالهول به طور یکپارچه با صورت فلکی لئو همسو می شود و چهره باشکوه ابوالهول را نشان می دهد که به همتای آسمانی خود خیره شده است.
شکل ۳۹ به طور پیچیده سفر زمین را از موقعیت دی تا سی نشان می دهد، جایی که سه ستاره اهرام گیزه را در دوران برج ثور و قوس بر سر می گذارند. زمین که در میانه راه ساعت زودیاکال قرار دارد، به دور مرکز کیهانی معروف به ا-هول می چرخد و جوهر کیهانی این رقص پیچیده اجرام آسمانی را به تصویر می کشد.
در اصل، هم ترازی زمین، کمربند جبار و هرم گیزه، سمفونی کیهانی را آشکار می کند، که ریتم اعصار را بازتاب می دهد و تفکر را به ارتباط عمیق بین زمین و آسمان دعوت می کند.